آدم های وبلاگ نویس آدم های جالبی اند

 در برهه ای از زمان که اینجا می نوشتم و شلوغ بود و رفت و آمد زیاد کسی برایم نوشته بود کامنت هایت را ببند، ببین برای چه کسی می نویسی برای چی مینویسی و ببین ایا مخاطب نداشتن باز هم وادارت می کند بنویسی و ایا برای مخاطب مینویسی یا برای دل خودت!

و من آن موقع ها که هر پستی صد تا دویست  کامنت داشت ، کامنت ها را بستم و آمار بازدیدکنندگان هم نداشتم و برای خودم نوشتم که مطمین بشوم برای دل مخاطبم پیش نمی روم که منتظر نیستم ببینم چه دوست دارند که من بنویسم

اما بعد که شروع کردم از موضوع حجاب فاصله گرفتن و مخاطبانم کاهش پیدا کرد دوستی برایم نوشت که هیج وقت یک شرکت تولید کفش ورزشی نمی رود سراغ تولید کفش های رسمی! چون مخاطب اش را از دست میدهد

و من ؟ من ادامه دادم که کارخانه ی تولید کفش ورزشی ای  باشم که اگر دلش خواست می تواند چیپس و پفک هم کنار دخل اش بفروشد!

می دانم مخاطبانم سرگیجه می گیرند و عجیب و غریب و اندک خواهند شد

اما وبلاگ نویس ها آدم های جالب و عجیبی اند

هشت سال پیش وقتی شروع کردم به نوشتن آن قدر اینترنت و وقت دم دستم نبود که هرروز سربزنم پس دوشنبه که بین دو کلاس وقت داشتم در سایت دانشگاه پست می گذاشتم و کامنتی در وبلاگی دیگر و بعد باید صبر می کردم تا جمعه  که بتوانم پشت کامپیوتر خانه بشینم و صبر کنم تا به سرعت فسیلی صفحه بالا بیاید و به کامنت سلام خوب مینویسید جواب بدهم سلام ممنونم !

گفتم که وبلاگ نویس ها ادم های جالب و عجیب و صبوری هستند

کدام فضای مجازی دیگر به ما این امکان را میدهد که این قدر روده درازی بکنیم و کسی باشد تمام این ها را بخواند و تازه کلیک کند و در پنجره ی جدید با دوباره نوشتن مشخصاتش کامنت بگذارد!

اگر هنوز از کتاب خواندن لذت میبرید از فیلم دیدن و سریال دیدن خسته نمی شوید اگر هنوز از مسیر رفتن به سفری لذت میبرید نه فقط مقصدش

شما یک وبلاگ نویس جالب و عجیب و صبور هستید!

.........................................................................................................................................

چیزهای کوچک: 

خوابی دیده ام خوابی عجیب ....تعبیرش شده خیری می رسد و من روزی هزار بار دعا می کنم آن خیر تو باشی ...

.

پ.ن: بی مخاطبی آدم را جسور می کند!